معصومه عرب_ در تاریخ بشر، همیشه روزهایی هست که سیاهی، بیعدالتی و ستم چنان گسترده میشود که آسمان هم به گریه میافتد. امروز یکی از همان روزهاست؛ روزهایی که خون بیگناهان بر خاک میچکد و صدای ناله مادران در گوش جهان طنینانداز میشود. در این روزگار، رژیم صهیونیستی، این چهره تاریک و بیرحم سیاست، با بیشرمی و قساوتی مثالزدنی، رو به روی ملت ایران ایستاده است.این نبرد، یک جنگ عادلانه نیست؛ بلکه روایتی است از ناجوانمردی، پیمانشکنی و عطش سیریناپذیر قدرت.
ریشههای یک دشمنی دیرینه
رژیم صهیونیستی از نخستین روزهای موجودیت غیرقانونی خود، دشمنی با ملتهای مستقل و آزاده را در دستور کار قرار داد. ایران، با پیشینهای هزاران ساله، تمدنی کهن و جایگاهی استراتژیک، همواره هدف نگاههای خصمانه این رژیم بوده است. این دشمنی نه از روی رقابت سیاسی، بلکه از دل کینهای عمیق نسبت به فرهنگی برمیخیزد که بر عدالت، معنویت و مقاومت پای میفشارد.
صهیونیسم، که از دل ایدئولوژی اشغالگر و تبعیضآمیز سر برآورده، هیچ حد و مرزی برای توسعهطلبی خود نمیشناسد. از بمباران بیامان غزه و نابودی خانههای فلسطینیان، تا طراحی عملیاتهای پنهانی علیه زیرساختهای ایران، همه و همه نشان میدهد که این رژیم با هیچ معیار انسانی سازگار نیست.
ناجوانمردی در میدان نبرد
جنگ، حتی در سیاهترین حالتش، قوانینی نانوشته دارد: احترام به غیرنظامیان، پرهیز از کشتار بیگناهان، حفظ حرمت زنان و کودکان. اما رژیم صهیونیستی این قوانین را بارها و بارها زیر پا گذاشته است. در حملات اخیر، نه تنها سربازان، که بیمارستانها، مدارس، و حتی پناهگاهها هدف قرار گرفتند. این یک جنگ نیست؛ این یک انتقامگیری کورکورانه از انسانیت است.
ملت ایران سالهاست که هدف این جنگ ترکیبی قرار دارد؛ جنگی که فقط در میدان نظامی خلاصه نمیشود. جنگ رسانهای، جنگ اقتصادی، حملات سایبری، ترور دانشمندان هستهای و ایجاد آشوب داخلی، همه بخشی از پازل ناجوانمردانهای است که رژیم صهیونیستی علیه ملت ایران چیده است.
روایت رنج؛ تصویر مادران و کودکان
تصور کنید مادری را که در آغوشش نوزادی کوچک دارد و به دوردست خیره شده است؛ دوردستی که لحظهای پیش خانهاش را بلعیده و حالا جز تلی از خاک چیزی باقی نگذاشته. این تصویر، فقط به غزه تعلق ندارد. هر جا که سایه صهیونیسم افتاده، اشک مادران جاری شده و دستهای کودکان لرزیده است.
رژیم صهیونیستی برای پیشبرد اهداف خود، از تحریم دارو برای بیماران خاص تا ترور مغزهای علمی ایران، هیچ حد و مرزی نمیشناسد. این جنایات، حتی در قاموس جنگ هم بیسابقه است.
مقاومت؛ روی دیگر سکه
اما در برابر این تاریکی، نوری سوسو میزند؛ نوری که از قلبهای مقاوم ایرانیان و آزادگان جهان برمیخیزد. تاریخ ایران سرشار از داستانهایی است که نشان میدهد این ملت در برابر ظلم، هرگز سر خم نکرده است. امروز هم همان روحیه در کوچه و خیابانهای کشور جاری است. از جوانی که با قلمش حقیقت را فریاد میزند، تا سربازی که در مرزها از وطن پاسداری میکند، همه و همه حلقههای زنجیری از مقاومتاند.
این مقاومت تنها با سلاح نیست؛ با فرهنگ، با علم، با اتحاد و با ایمان به پیروزی حق بر باطل شکل میگیرد. هر سنگر علمی، هر کتابی که نوشته میشود، و هر صدایی که در جهان علیه جنایات صهیونیسم بلند میشود، تیری است به قلب ظلم.
جنگ روایتها
رژیم صهیونیستی خوب میداند که برای مشروع جلوه دادن جنایاتش، باید حقیقت را تحریف کند. رسانههای وابسته به این رژیم، با بمباران افکار عمومی، تلاش میکنند چهره مظلوم و بیدفاعی از خود بسازند و در عوض، مقاومت ملتها را بهعنوان تهدیدی برای امنیت جهانی معرفی کنند. این وارونهنمایی حقیقت، بخشی از همان جنگ ناجوانمردانه است که در جبهه ذهنها و قلبها جریان دارد.
اما امروز، با بیداری ملتها و گسترش رسانههای مستقل، این نقاب بیش از هر زمان دیگری ترک برداشته است. دیگر فریاد کودکی بیخانمان یا چهره خونآلود خبرنگاری در خط مقدم را نمیتوان پنهان کرد.
ملت ایران، که قرنها تجربه ایستادگی در برابر متجاوزان را در تاریخ خود ثبت کرده، امروز نیز در برابر این ماشین دروغپراکنی ایستاده است. حقیقت، هرچند زیر آوار تبلیغات دفن شود، باز روزی از دل خاک سر برمیآورد. این ایمان به بیداری وجدانهاست که مردم ایران را مصمم میکند تا نهتنها در میدان جنگ فیزیکی، بلکه در کارزار روایتها نیز پیروز باشند. پیروزیای که با اتحاد، آگاهی و باور به عدالت، دیر یا زود از آنِ آنان خواهد شد.
