“در واقع، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، در مورد مرگ برجسته ترین منتقدان و رقبای خود نه انکار قابل قبول، بلکه انکار غیرقابل قبول را تمرین می کند. آیا کسی به طور جدی فکر می کند که سقوط هواپیمای سال گذشته یوگنی پریگوژین رهبر گروه واگنر در نزدیکی مسکو، که شورش مسلحانه ای برپا کرده بود، تصادف بود؟
به گزارش شرق‌نگار، هنوز جزئیات دقیق مرگ آلکسی ناوالنی، منتقد زندانی کرملین مشخص نیست و ممکن است هرگز حقیقت پیدا نشود. اما همانطور که کامالا هریس معاون رئیس جمهور ایالات متحده در سخنرانی خود در کنفرانس امنیتی مونیخ گفت: “فارغ از هر داستانی که آنها می گویند، روسیه مسئول است.”در واقع، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، در مورد مرگ برجسته ترین منتقدان و رقبای خود نه انکار قابل قبول، بلکه انکار غیرقابل قبول را تمرین می کند. آیا کسی به طور جدی فکر می کند که سقوط هواپیمای سال گذشته یوگنی پریگوژین رهبر گروه واگنر در نزدیکی مسکو، که شورش مسلحانه ای برپا کرده بود، تصادف بود؟
هراس پوتین از تکرار یک تراژدی
به نوشته سی ان ان، آنچه ما می دانیم این است که پروژه زندگی پوتین حول محور احیای کاگ ب، پیروزی در جنگ در اوکراین و بزرگ کردن روسیه است. این پروژه‌ها اکنون در هم تنیده شده‌اند، زیرا سرکوب از زمانی که پوتین تقریبا دو سال پیش حمله به اوکراین را آغاز کرد، به طرز چشمگیری افزایش یافته است.در چنین شرایطی چه راهی بهتر از ساکت کردن برجسته‌ترین رهبر مخالفان، ناوالنی، که به اندازه فیزیکدان آندری ساخاروف و الکساندر سولژنیتسین نویسنده در دوران شوروی، ناراضی شناخته شده در غرب است، مرگ ناوالنی ظاهرا نشان می دهد که اپوزیسیون روسیه عملا مرده است.در این میان سوال این است، روسیه در دوران پوتین چگونه به اینجا رسید؟ یکی از مهمترین وقایع زندگی پوتین فروپاشی دیوار برلین در سال ۱۹۸۹ بود که آغاز پایان امپراتوری دوفاکتو شوروی در اروپای شرقی را رقم زد. وقتی دیوار سقوط کرد، پوتین افسر کاگب در درسدن آلمان شرقی بود. اتحاد جماهیر شوروی دو سال بعد فروپاشید.
زمینه سقوط دیوار و فروپاشی دولت شوروی این بود که میخائیل گورباچف، رئیس جمهور روسیه، چندین سال با سیاست «گلاسنوست» یا «باز بودن درها»، اتحاد جماهیر شوروی را لیبرال می کرد. گورباچف همچنین پس از یک دهه جنگ خونین در سال ۱۹۸۹، نیروهای شوروی را از افغانستان بیرون کشید، درگیری که شوروی معتقد بود که باتلاقی است که برای رهایی از آن نیاز داشتند.پوتین دو درس بزرگ از حکومت گورباچف گرفت: خطرناک ترین لحظه برای یک رژیم استبدادی نالایق زمانی است که شروع به لیبرال شدن می کند (این تعبیری است که الکسیس دو توکویل مورخ و سیاستمدار فرانسوی بدان استناد کرده بود). خطرناک ترین کاری که رهبر روسیه می تواند انجام دهد این است که مانند رومانوف ها در جنگ جهانی اول شکست بخورد، رخدادی که جرقه انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷ را روشن کرد. خروج گورباچف از افغانستان در فوریه ۱۹۸۹ به اروپای شرقی نشان داد که ارتش مخوف شوروی چیزی شبیه ببر کاغذی است.
وقتی پوتین با خودش رقابت می کند
بر خلاف گورباچف، استالین با مشت آهنین حکومت کرد و برای پیروزی متفقین در جنگ جهانی دوم نقشمهمی ایفا کرد. پس از بیش از دو دهه حکومت، دیکتاتور شوروی در سال ۱۹۵۳ درگذشت.به نظر می رسد پوتین، شاگرد نزدیک استالین، همانطور که در مصاحبه عجیبش با تاکر کارلسون نشان داد، قصد دارد به سان این دیکتاتور رفتار کند تا گورباچف.از این گذشته، پوتین اساسا قانون اساسی روسیه را تنظیم کرده تا بتواند تا سال ۲۰۳۶ در قامت رهبر بماند.در واقع، پوتین برای انتخاب مجدد برای ریاست جمهوری در ماه مارس نامزد می شود. ماه گذشته، بوریس نادژدین، نامزد ضد جنگ نیز در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرد. اما با جلب توجه کمپین او، رژیم پوتین بیش از یک هفته پیش به فعالیتش پایان داد. اکنون پوتین تا حد زیادی بدون مخالفت اداره خواهد شد.
