به گزارش شرق‌نگار، عطار از جمله شاعران است که زندگی او با افسانه‌های بسیار درآمیخته شده است. هرچند در دهه‌های گذشته پژوهش‌های متعدد سبب شده است چهره واقعی شاعر از پس این غبارها خارج شود، اما همچنان در برخی نقاط کشور از جمله در خراسان، روایت‌ها از زندگی او مانند گذشته قرین افسانه است، از جمله نحوه درگذشت شاعر که در برخی منابع گذشته احتمال شهادت او در حمله مغول مطرح شده است.
گذشته از احوالات شاعر، آثار منسوب به عطار نیز، به‌جز در چند اثر، با اما و اگر همراه است، با این حال همیشه از شوریده نیشابور با عنوان یکی از ستاره‌های درخشان آسمان ادب ایران یاد کرده‌اند، اما عطار که بود و چه جایگاهی در ادب فارسی دارد؟
شمار آثار منسوب به عطار در منابع مختلف متغیر است، برخی ۱۱۴ اثر برای او ذکر کرده‌اند؛ چنان‌که عمر او را نیز ۱۱۴ سال تخمین زده‌اند؛ یعنی عطار به ازای هر سال از حیات خود، یک کتاب نگاشته است، برخی ۴۴ و در منابعی نیز ۶۶ اثر ذکر شده است.
نسبت دادن این تعداد اثر به یک نفر خالی از افسانه‌پردازی‌هایی نیست که حول زندگی شاعر شکل گرفته است، با این حال محمدرضا شفیعی کدکنی که تاکنون آثاری از عطار را تصحیح کرده است، تنها هفت اثر را اثر قطعی شاعر می‌داند: منطق‌الطیر، تذکره‌الاولیا، الهی‌نامه، دیوان اشعار، اسرارنامه، مختارنامه و مصیبت‌نامه.
استفاده از زبانی ساده و بدون تکلف‌های مرسوم از جمله ویژگی‌های شعری اوست. از سوی دیگر، آثار عطار به‌لحاظ زبانی، میراث‌دار زمانه خود است، به این صورت که بسیاری از واژگان را به همان صورتی که در محیط خود به‌کار می‌رفت، به‌کار برده است.
علاوه بر این، آثار او پر است از تعابیر و اصطلاحاتی که در زمانه شاعر رایج بوده است، از این منظر آثار عطار آینه زبانی روزگار خود و گنجینه‌ای از واژگان و تعابیری است که در گذر ایام به فراموشی سپرده شده‌اند.
منبع: تسنیم
