اگر تمام عالم به او پناه جویند آغوشش به وسعت جهان است

به تعداد ستارگان در آسمان، خط و کلمه و جمله و عبارت در ستایش امام رضا (ع) و توصیف فضائل اخلاقی و شخصیت شخیص ایشان خلق شده است، اما عطش خواندن و شنیدن از حضرت رضا(ع) در قلب مردم سرتاسر جهان خواه شیعه و خواه سایر ادیان انگیزه نویسندگان و سراینده ها را چندین برابر میکند.

سالانه چندین همایش و جشنواره و نمایشگاه با تمرکز بر امام ثامن برگزار می‌گردد، مراجعین و شرکت‌کنندگان مشتاقانه رویدادهای امام رضا محور را دنبال میکنند و هر بار بر تعداد علاقمندان به شرکت در جمع کثیر آفرینش آثار با محوریت رضوی افزون میگردد. این پدیده آدم را به یاد حبه قندی میاورد که مورچه ها جذب شیرینی آن شده و طی کمتر از ده دقیقه تعداد زیادی را به سمت خود میکشاند.

سپاس بیکران از یگانه صاحب دو عالم که این شیرینی پایان ناپذیر است و این موهبت جهان شمول است اگر تمام عالم به ایشان پناه جویند همچنان آغوششان باز است و به واسطه عزت و آبرویی که نزد خداوند دارند مریدانشان حاجت روا می‌شوند.

زیبایی برگزاری جشنواره‌هایی از قبیل جشنواره رسانه‌ای امام‌رضا (ع)، به آن است که موضوع تکراری اما بیانات جدید و دل انگیز است. همه گفته ها الهامات روح مومنانه و همه سروده ها جوشیده از چشمه ی زلال ایمان دلدادگان است. برخی با تحصیل علم به معرفت و شناخت حضرت رسیده اند و حاصل سالها کسب علم‌شان را در غالب متنی به جهان پیشکش میکنند و برخی دیگر با تمام روح و از صمیم جان به آن عزیزکرده الهی وصل شده، شعر و غزل می‌سرایند.

این آثار ارزشمند تبدیل به اندوخته های بسیار مهمی میشوند و رفته رفته گنجینه ای می‌سازند که بقای سلامت روح نسل های آینده بسته به حفظ و حراست از آن است. برخی از نوشته ها خاطره ای شگفت انگیز از اعجاز امام بخشندگی است، همان هایی که با سختی راه و مشکلات معیشت، خود را به حریم امن رضوی میرسانند. قلبشان شکسته از بلوای روزگار و بار سخت زندگی است، دعا میخوانند و مناجات میکنند و اشک میریزند و مگو های زندگی را به مخزن اسرار حضرت می‌سپارند و میگویند: آقا هرچه صلاح است خیر میدانم، راضی ام به رضای خدا… اما شگفتا که هیچ یک از قصه های رضوی جز به خیر و شفا ختم نمیشوند.

سلامتی، عاقبت بخیری، طول عمر عزیزان و شادی فرزندان خواسته های قلبی عامه مردم است و تماشای دعاهای این چنین تسلای خاطر همگان است، اما دیدن زائری که با چشمان تر، شفای مریضش را میخواهد و مومنی که رهایی زندانی و خلاصی از گرفتاری و بدهکاری را از حضرت تمنا میکند حقیقتا، هم کاروانی ها را اندوهگین میکند. همسفر ها دل به دل یکدیگر داده و جملگی از اعماق وجود ملتمسانه ام یجیب میخوانند.

باور دارند به ضمانت امام هشتم و ارج و محبوبیتش نزد پروردگار، پس با ایمان کامل و توجه و معرفت زیارتنامه ها را تلاوت میکنند و نماز زیارت میخوانند و با قلبی که به وصال امام رضا علیه السلام رسیده حاجت دوست تازه شان را طلب میکنند. معجزه همین است. همین باور به حضور، به وجود، به روح پاک و بخشنده ثامن الائمه. و همین دریای شگفتی است که عاشقان و عالمان و زائران و حاکمان را به گردهم آوری آثار رضوی و تقدیر از بهترین هایشان فرا می‌خواند.

حریم ملکوتی امام رضا (ع) مهد فرهنگ و معرفت و ایمان است، نقطه ای از جهان که مرز های معنوی اش در جغرافیا نمی‌گنجد و همواره میزبان احساس پاک زائران است و چه نیکو میشود زائران به حاضران در همایشات و جشنواره های رضوی نیز ملحق شوند، ای بسا که دل نوشته ای متنی سروده ای به عالم رضوی بیافزایند. این یک فرصت تکرار ناپذیر برای حکاکی یادگاری های برانگیزاننده و متحول کننده بر کتیبه روزگار است.