به گزارش پایگاه خبری شرق‌نگار به نقل از اعتماد آنلاین، محسن رضایی نامزد انتخابات مجلس ششم و رقابت‌های انتخاباتی دوره‌های نهم، دهم، یازدهم و دوازدهم قوه‌مجریه بود. حالا و در آستانه انتخابات دولت سیزدهم در ۱۴۰۰، رضایی سخنانی را به زبان می‌آورد که رنگ و بوی شعارهای انتخاباتی به خود گرفته است.
درست در زمانی که کسی انتظار حضور این سردار سپاه برای پنجمین دوره پیاپی انتخابات ریاست‌جمهوری را نداشت، رضایی از توان ایجاد درآمد حدودی نزدیک به ۱میلیارد و ۳۰۰میلیون تومانی برای هر ایرانی صحبت کرد.
گذشته از این موضوع که اگر مردم علاقه‌ای به حضور این شخصیت نظامی در جایگاه ریاست‌جمهوری داشتند، تا به حال به او رای داده بودند، چرا رضایی نحوه دسترسی مردم به این درآمد را صراحتا اعلام نمی‌کند؟
اگر رقم نام‌برده را ضرب در جمعیت حدود ۸۰میلیونی ایرانیان کنیم، به نظر می‌رسد که دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، مسیری برای افزایش چندین و چند برابری درآمد کل کشور یافته و این برنامه را در اختیار عموم قرار نمی‌دهد!
«مصطفی هاشمی‌طبا» در گفت‌وگویی می‌گوید:
نظر شما درخصوص اظهارات اخیر دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام چیست؟
چگونه می‌توانیم درآمد سرانه را ۵۰هزار دلار کنیم؟ اگر شدنی است راهکار بدهند، باید خط‌مشی و برنامه‌ریزی داشت. جالب است که به دلار هم می‌گویند، یعنی همه دنبال دلار هستند و چشمشان به آمریکاست. به ریال بگویید، چرا به دلار مطرح می‌کنید؟ متاسفانه خودمان را وابسته به آمریکا و پول آمریکا می‌دانیم، زمانی که توانستیم وابستگی به دلار را از بین ببریم آن وقت می‌توان کاری کرد.
آیا رقم ارائه‌شده با واقعیات اقتصاد کشور مطابقت دارد؟
به ملانصرالدین گفتند وسط دنیا کجاست، یک میخ روی زمین کوبید و گفت همین جاست. آقایان فقط جمله‌بندی نکنند و با واقعیت مسائل روبه‌رو شوند که چگونه می‌شود، این راه را سامان داد و چگونه می‌شود به درآمد سرانه ۵۰هزار دلار رسید. حرف زدن کاری ندارد، اثبات آن مهم است.
ممکن است برنامه مشخصی برای تحقق این شعارها وجود داشته باشد؟
اصولگرایان و گروه‌های دیگر هیچ‌کدام برنامه داخلی ندارند و فقط حرف‌های گنده‌گنده می‌زنند و از میان صحبت‌هایشان، راهکاری برای رفع مسائل مملکت پیدا نمی‌شود. مساله پیچیده است، باید طرح مشخصی برای اداره کشور منهای رابطه با آمریکا داشته باشیم.
اصولگرایان نیز به دنبال مذاکره با آمریکا برای بهبود اوضاع کشور هستند؟
اصولگرایان خودشان از مذاکره بدشان نمی‌آید، آنها مشتاق هستند. اگر اداره اجرایی کشور دست آنها بیفتد می‌فهمند که کاری نمی‌توانند انجام دهند و نمی‌دانند باید چکار کنند. رابطه‌های اقتصادی ایران بسیار پیچیده است و به این سادگی نیست که فقط حرف بزنیم.
