معصومه عرب_ مجلس، خانهی اندیشه و تصمیم است؛ جایی که کلمات، پیش از آنکه روی کاغذ بنشینند، بر سرنوشت جامعه نقش میزنند. در این میان، حضور زنان در مجلس، نه صرفاً یک آمار یا عدد، بلکه نشانهای از توازن و درک عمیقتر از زندگی اجتماعی است.
قانون، اگر بخواهیم به استعاره بنگریم، همان تار و پود فرشیست که ساختار جامعه را میسازد. هر تار، تصمیمیست و هر پود، تجربهای انسانی. زنان در این بافت، نقش رنگهای تازهای را دارند که میتوانند طرح نهایی را کاملتر، هماهنگتر و واقعیتر کنند.
در ادوار مختلف مجلس، زنان با حضور خود نشان دادهاند که نگاه زنانه به قانون، نگاهی احساسی یا احساسیگرایانه نیست؛ بلکه نگاهی دقیق، واقعبین و مبتنی بر درک جزئیات زندگی مردم است. از مسائل خانواده و تربیت فرزندان گرفته تا توسعهی اجتماعی و فرهنگی، حضور آنان توانسته است زوایای تازهای به گفتوگوی قانونگذاری ببخشد.
تکمیل قوانین و آسیبشناسی آنها، بخشی از پویایی یک نظام قانونگذاری کارآمد است. در این مسیر، زنان میتوانند نقش مهمی در بازبینیهای تخصصی، پیگیری دغدغههای مردمی و ایجاد پیوند میان سیاست و زندگی روزمره ایفا کنند. حضور فعال و مسئولانهی آنان به قانون، چهرهای انسانیتر میدهد و به مجلس، نگاهی جامعتر از جامعه میبخشد.
امروز بیش از هر زمان، نیاز به مشارکت فکری همهی اقشار احساس میشود. قانون وقتی در مسیر تکامل گام برمیدارد که صدای متنوع جامعه در آن بازتاب یابد. زنان، با تجربهی زیسته و دیدگاه متعادل خود، میتوانند همان پلی باشند که تصمیم را به درک اجتماعی نزدیکتر میکند.
اگر مجلس را قلب تپندهی قانون بدانیم، زنان در آن، همان خون تازهای هستند که این قلب را زنده و پویا نگه میدارند. هر گامی که به افزایش آگاهی، آموزش و فرصتهای برابر برای مشارکت زنان در حوزه قانونگذاری برداشته شود، در واقع گامی است برای تقویت تعادل، آرامش و عدالت در جامعه.
مجلسِ آینده، خانهای خواهد بود که در آن نه صدای غالب، بلکه همصدایی معنا دارد؛ جایی که نگاه زن و مرد در کنار هم، تصویری روشن از قانون و زندگی میسازد.
