شنیدن “اخبار تلخ” کافیست…
زنگ تفریح را بزنید
قدمی برداریم
این روزها اثر شنیدن و دنبال کردن اخبار تلخ امان مردم را بریده است.
هر روز آمار جان باختگان ۲۴ساعت قبل، همانند زنگ خطر برای پایان زندگی همگان عمل می کند و متاسفانه خواسته یا ناخواسته آتش به امید مردم برای ادامه زندگی می زند.
زندگی هایی که خیلی هایش اگر چه روبراه نبود، اما امیدی به تغییر و بهبودی اش ناخودآگاه در دل مردم وجود داشت.
اما این روزها هیچکداممان کار اساسی نکردیم و تنها مردم را هر روز برای زنده ماندن ۲۴ ساعت “بعد” در هول و هراس گذاشتیم، در واقع هر روز روحیه و امید جامعه را کمتر و کمتر کردیم.
به نظر می رسد، همانطور که برای درس خواندن بچه ها و خواست خود آنان نتوانستیم موفق باشیم، در خودآگاهی و پذیرش شرایط کنونی نیز نتوانستیم مردم را همراه کنیم.
مردم در وهله اول باید کرونا و همه ی شرایط واقعی اش را بپذیرند، نه اینکه بهراسند کما اینکه ترس هم تا زمانی که جنبه ی درگیری نزدیکان را دارد، کارآمد است و پس از آن نیز حتی خاک هم گرمایش گرفته می شود و اثر سردیش بر ملا می شود.
پس از پذیرش، همراهی همگانی بیش از پیش انتظار می رود، هر خانواده خود برای در امان ماندن و کمک به قطع زنجیره شروع به خودآگاهی کند.
شرکت هر سرپرست خانواده در دوره های مجازی و مطالعه ی منابعی که مستند و مستدل است؛
و در ادامه منابع و جریان سازی این امر می بایست به صورت گسترده از سوی همه ی دستگاههای دولتی و دست اندرکار فراخوان و اطلاع رسانی شود.
یادمان باشد تا خودمان نخواهیم، اتفاقی نو در زندگیمان نمی افتد و اینکه هر فرد می تواند اولین و مهمترین عامل موثر در کمک به بهبود شرایط زندگی خود باشد.
سیده نجمه امینی
